შეუძლებელია უსმენდე მის მუსიკას, ხმას, და არ გეუფლებოდეს განცდა, რომ განსაკუთრებულ მოვლენასთან გაქვს საქმე. მიაჩნია, რომ მუსიკა ღმერთის გზავნილია, რათა ადამიანებს გაუჩნდეთ უფრო დიდი სურვილი სიყვარულისა. ფიქრობს, რომ ბათუმი არის ქალაქი, სადაც სულ სხვანაირად ჩადის და ამოდის მზე. ქალაქი, რომელმაც აზიარა მუსიკის ძალას. OK! ბათუმის სტუმარი ყველასთვის საყვარელი მუსიკოსი, დირიჟორი და კომპოზიტორი ზვიად ბოლქვაძეა. რას ნიშნავს მისთვის მუსიკა, რის გამო ჩამოდის ყველაზე ხშირად ბათუმში და რას ადარებს მუსიკის წერის პროცესს − იხილეთ პასუხები OK! ბათუმის ფურცლებზე.

ბავშვობის წლები....

მიუხედავად იმისა, რომ საკმაოდ რთული პერიოდი გამოვიარეთ − 1990-იანი წლები, კრიზისი, მიმაჩნია, რომ ღმერთი ადამიანს ყველა რთულ მომენტში აძლევს საშუალებას, გამონახოს რაიმე საქმე, რათა არ ჩავარდეს სასოწარკვეთილებაში. მიუხედავად იმისა, რომ რთული პერიოდი იდგა, მაინც სასიამოვნო მომენტებით იყო ჩემი ბავშვობა სავსე. ალბათ იმიტომ, რომ უფრო მეტი სიახლოვე, მეტი დრო გვქონდა ადამიანებს ერთმანეთისთვის. ხელახლა რომ იწყებოდეს ყველაფერი, უფრო მეტს ვისწავლიდი.

როდის მოვიდა თქვენს ცხოვრებაში მუსიკა ყველაზე მძლავრად და მიხვდით, რომ სწორედ მას დაუთმობდით მთელ თქვენს ცხოვრებას?
მიუხედავად იმისა, რომ ვიცოდი, მუსიკის გარეშე ვერ გავძლებდი, მაინც მქონდა ეჭვი, გავაგრძელებდი თუ არა ამ მიმართულებით სვლას. არ ვიცოდი, რა გზას დავადგებოდი, რაში ვივარგებდი, იმიტომ, რომ ბევრი კითხვა მქონდა საკუთარ თავთან, პასუხები კი ცოტა. თუმცა მაინც ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს გარემოს და მშობლებს, რომლებსაც უზომოდ დიდი წვლილი მიუძღვით, რომ მე ეს არჩევანი გავაკეთე. მშობლებთან ერთად ამ არჩევანის მიღებასა და გადაწყვეტილებაში ასევე დიდი წვლილი მიუძღვის ჩემს პედაგოგს, ბათუმელ ქალბატონ რუსუდან ბერიძეს. შემდეგ იყო უფრო მეტი სიახლოვე, მეტი კონტაქტი მუსიკასთან, გაცილებით მეტი სიღრმეები. მყავდა ძალიან კარგი სამეგობრო წრე, ვისთანაც დღესაც ვაგრძელებ ურთიერთობას − მუსიკოსებს ვგულისხმობ. მე ბათუმმა ძალიან ბევრი მომცა. ზოგადად, ამ ქალაქს მართლა ახასიათებს ის, რომ შეგაყვაროს ყველაფერი ათმაგად და ასმაგად. ასე ძალიან მუსიკა სწორედ ბათუმმა შემაყვარა.

ამბობენ, ბათუმში განსაკუთრებული მუსიკალური ნიჭით და ხმით რომ იბადებიან, ეს ზღვის ბრალიაო...
დიახ, ეს ასეა. ზღვის ქალაქს რომანტიკა და მისტიკა მეტი აქვს. აქ მთაც ახლოსაა, ბუნება სხვანაირია, მეტი სიმწვანეა, მზის ჩასვლა და ამოსვლა სხვანაირია, ეს ყველაფერი კი მოქმედებს ადამიანების ფსიქიკაზე. მახსოვს, პირველად თბილისში რომ წავედი, ძალიან ცუდად ვიყავი იმის გამო, რომ იქ არ წვიმდა ისე ხშირად, როგორც ბათუმში. წვიმის გამო ჩამოვდიოდი ბათუმში, მე წვიმის ადამიანი ვარ. თუ წვიმა იწყება ბათუმში, გავდივარ გარეთ და ყველაზე მეტად მაშინ ვგრძნობ ბათუმს.

როგორია თქვენეული ბათუმის ხმა...
ეს შეკითხვა იცით როგორია? რომ მკითხოთ − როგორი ხარ შენ? როგორიც ვარ მე, ისეთია ჩემი ბათუმი. სადაც უნდა ვიყო, რასაც უნდა ვაკეთებდე, მე ვარ ბათუმელი, იმიტომ, რომ ჩემი მამა დაიბადა ამ მხარეში, მისი მამა, დედაჩემის მამა. ჩვენ გენეტიკურად საუკუნეებია აქაურ ჰაერს ვსუნთქავთ და აქაურ წყალს ვსვამთ. ასე რომ, მე სისხლით, ხორცით, სულით − აჭარელი ვარ, აჭარის მთების შვილი. საერთოდ, სადაც უნდა ვიყო, ვერ ვგრძნობ, რომ იქაური არ ვარ. უპირველესად, შენი უნდა გიყვარდეს. თუ ბათუმი არ მიყვარს, ვერც კახეთი მეყვარება, ვერც გურია, ვერც ქუთაისი. ვფიქრობ, ყველგან ჩემი სამშობლოა და მთლიანობაში ძალიან საოცარი ქვეყანა გვაქვს. ჩვენ ვცხოვრობთ ქვეყანაში, რომელსაც, ბევრ სიხარულთან ერთად, ისტორიულად ძალიან დიდი ტკივილიც ახლავს და ეს განცდა სამწუხაროდ დღემდე გრძელდება.

მუსიკა, რომელიც სულს გიფორიაქებთ და ფონად მიჰყვება თქვენს ცხოვრებას...
ვერ დავკონკრეტდები, რადგან დაწყებული ბებიაჩემის ღიღინით, უამრავ რამეზე წამომსვლია ცრემლები. ძალიან დიდი ადამიანების შემოქმედებაში არის იმდენად ღვთაებრივი მუსიკალური შედევრები, რომ შეუძლებელია მოუსმინო და არ იმოქმედოს შენზე. შეუძლებელია ქართულმა სიმღერამ არ იმოქმედოს შენზე, ქართულმა საგალობელმა არ იმოქმედოს; შეუძლებელია აღმოსავლურმა კულტურამ არ იმოქმედოს − შორს წავალთ ძალიან. ჩემს ცხოვრებას კი ფონად დო რე მი ფა სო ლა სი მიჰყვება.

მუსიკის ძალა...
ჩემთვის მუსიკა ყოველი ამოსუნთქვა და ჩასუნთქვაა. ვერ ვფიქრობ, ვერ ვჭამ, ვერ ვსვამ − მუსიკის გარეშე. მუსიკა არ არის განყენებული პროფესია, ან რაღაც ისეთი, რომელსაც როცა გინდა მაშინ გადმოიღებ და მიიღებ. ეს არის „ჰაერი“, „ვირუსი“, რომლითაც თავიდან ბოლომდე „მოწამლულია“ ზვიად ბოლქვაძე. წამიც კი არ არსებობს ჩემთვის მუსიკის გარეშე.

გაგვაცანით ოჯახის წევრები.
თუ ემოციური ხარ, თუ გრძნობ ცხოვრების თითოეულ ბგერას, საკმაოდ რთულია ამ ემოციების მარტო ტარება, ცხოვრება და სიცოცხლე. ალბათ ამიტომ, ღმერთმა გამომიგზავნა ადამიანი, რომელიც შეამსუბუქებდა ჩემს განცდებს და ეს ჩემი მეუღლე − ლია ბაიდოშვილია, რომელიც არაჩვეულებრივი ადამიანი, მუსიკოსი გახლავთ. ლია პროფესიით ორგანისტია, კონსერვატორიის პროფესორი, დოქტორანტი, რომელსაც მიჰყავს საორგანო კლასი თბილისში. სამწუხაროდ, მხოლოდ ეს ერთი ინსტრუმენტია საქართველოში. ჩემი შვილები არიან ანდრია, ნიკოლოზი და გაბრიელი, რომელთა გარეშე არც ჩემი მუსიკა არსებობს უკვე და არც მე ვარსებობ. ვფიქრობ ისეთი მამა ვარ, როგორიც უნდა იყოს მამა. მიმაჩნია, რომ როგორც მამა, ასევე დედა, მაგალითი უნდა იყვნენ შვილებისთვის, თუ როგორი უნდა იყოს ადამიანი. ასე რომ, ვცდილობ ცუდი მაგალითი არ მივცე მათ.

განსაკუთრებული ნივთი, რომელსაც მუდამ თან ატარებთ.
დიახ, მაქვს ასეთი ნივთი − ხელის ფსალმუნი, რომელიც ძალიან ძვირფასია ჩემთვის, იმიტომ, რომ პატრიარქმა ხელის კანკალით შემაბა და მას შემდეგ არ მომიხსნია ხელიდან.

რომ არა მუსიკა, ვინ იქნებოდით?
საერთოდ არ ვიქნებოდი, არა. არც მინდა მუსიკის გარეშე ვარსებობდე. მუსიკის გარეშე ვერც სამყარო წარმომიდგენია. ალბათ ძალიან ცუდი იქნებოდა ის. ღმერთის გარეშე წარმოგიდგენიათ არსებობა? ვფიქრობ, მუსიკა არის ღმერთის ხმა.

მუსიკას აქვს ფერი და გემო?
ყველაფერი აქვს მუსიკას. როგორია ღმერთი, ხედავთ მას? ასევე ვერ ვხედავთ მუსიკას და ვგრძნობთ მას. როგორია სიყვარული? აქვს ფერები, აქვს გემო? კი, აქვს. ბევრი ფერი და ბევრი გემო აქვს მუსიკას. ჩემთვის ეს არის რაღაც უზარმაზარი საჩუქარი სამყაროსგან და ის არის ყველა ფერი, ყველა გემო, ყველანაირი. შეიძლება უხერხულია ჩემი მხრიდან ამაზე ლაპარაკი, ალბათ მეორედ ვამბობ თქვენთან, რომ ჩემთვის მუსიკა გაიგივებულია ღმერთთან. მუსიკა მახსენებს ღმერთს.

მუსიკის წერის პროცესი...
ჰგავს მშობიარობას, როცა ერთდროულად ძალიან დიდ ტკივილსაც განიცდი და ძალიან დიდ სიხარულსაც.

რას ნანობთ ყველაზე მეტად?
ვნანობ, რომ უფრო მეტი სიკეთის კეთება არ შემიძლია, უფრო მეტ დროს ვერ ვუთმობ სიკეთეს. ადამიანები ვართ, ხშირად უფრო ბევრი დრო მიაქვს სხვადასხვა ნიუანსს, ცდუნებებს. ვნანობ, რომ უფრო მეტად ვერ გავახარე ის, ვინც ვერ გავახარე. ხვალ ვეცდები გამოვასწორო, მინდა სამყაროს დავუტოვო უფრო მეტი სიკეთე. ყოველდღე ვეკითხები საკუთარ თავს, რით გამოვკვებე სიყვარული, სამშობლო, ოჯახი? რა გავაკეთე სულისთვის? ვფიქრობ, სწორედ ეს არის ადამიანების დანიშნულება.

დახუჭული თვალების მიღმა...
ბავშვობაში მქონდა ასეთი ლექსი − „თვალებს შიგნით ხანდახან რომ ვიყოთ ერთად...“ დახუჭული თვალებით ყოველთვის ვხედავ მზის ფერებს, ცას და ბავშვობას...

ქალი...
ქალი საოცრებაა, ძალიან სუფთა და ამაღლებულია ის ჩემთვის. უპირველეს ყოვლისა იმიტომ, რომ სწორედ ქალები გვზრდიან, მუცლით გვატარებენ 9 თვე, შემდეგ კი ჩვენს ჩამოყალიბებაში უზარმაზარი როლი მიუძღვით. ძალიან დიდი სიწმინდეა, განსაკუთრებულია ქალი.

რა არის თქვენი შემოქმედების გზავნილი?
მუსიკა არის გზავნილი ღმერთისგან და შუამავალი, რომ ადამიანები უფრო მეტად კეთილშობილები იყვნენ, რომ ადამიანებს უფრო მეტად ჰქონდეთ სიყვარულის უნარი და სურვილი, გაახარონ ერთმანეთი. ვიდრე შეგვიძლია, მოვეფეროთ ერთმანეთს, ვაჩუქოთ ერთმანეთს სიყვარული, რომ ნაკლები იყოს ბოროტება. უნდა ვებრძოლოთ მას უპირველესად საკუთარ თავში. ჩემი აზრით, მუსიკა არის გზავნილი ღმერთისგან, რომ მიმადლოს ადამიანებს უფრო მეტის სურვილი სიყვარულისა.