„კოვიდ-19“-მა მთელი მსოფლიო მოიცვა და ცნობილი ტელეწამყვანები შოუს უკვე შინიდან წარმართავენ. გალ გადოთი ერთ-ერთი ვარსკვლავია, რომელიც შინ ჩაიკეტა და ცდილობს სოციალური ქსელების მეშვეობით გაგვამხნევოს. მან თავის გულშემატკივრებს სთხოვა ჯონ ლენონის IMAGINE ემღერათ და ყველა მათგანის ვიდეო თავის გვერდზე განათავსა. მისი პროექტები შეფერხდა, მათ შორის WONDER WOMAN. „რა თქმა უნდა, გარემო პირობები საზარელი და საშიშია, მაგრამ შინ ყოფნით ვცდილობთ მაქსიმალური სარგებელი მოვიტანოთ − დააფასეთ და დატკბით ამ დროით. მე არასდროს გამომიცდია მსგავსი რამ, მაგრამ იმედით ვარ სავსე, რომ ამ განსაცდელს უკან მოვიტოვებთ“, − აცხადებს ვარსკვლავი.

თელ-ავივში გაზრდილი იურისტი და მოდელი ერთხელაც ოკეანის მიღმა, შოუბიზნესის „აღთქმულ მიწას“ ეწვია. თუმცა, სანამ „ქალი საოცრება“ გახდებოდა, კარიერით უკმაყოფილო იყო და ლოს-ანჯელესში აღარ აპირებდა დაბრუნებას. ერთ-ერთ პრესკონფერენციაზე მან აღიარა: „მიდიხარ ქასთინგზე და გირეკავენ, შემდეგ ისევ გირეკავენ, კამერის წინ სინჯებს გადიხარ და ადამიანები გეუბნებიან, რომ თუ ამ როლს მიიღებ, შენი ცხოვრება შეიცვლება. და საბოლოოდ ვერ იღებ მას. ამის გამოცდა აღარ მსურდა“.

ახლა ლოს-ანჯელესში ცხოვრობთ და წარმატებული მსახიობი ხართ. რა განცდა გაქვთ?
ალბათ ინერციის. იცით, ჩარლი კაუფმანი (სცენარისტი, რეჟისორი და ნოველისტი) ერთ-ერთი ის ადამიანია, რომელსაც ვაღმერთებ. ის იშვიათად იძლევა ინტერვიუებს, მაგრამ რამდენიმე წლის წინ „ბაფტას“ დაჯილდოებაზე სიტყვით გამოვიდა და თქვა: „იცით, აქ ვარ, მაგრამ არ ვიცი, აქ რას ვაკეთებ. მწერალი ვარ, მაგრამ თავს არასდროს მოვიხსენიებდი მწერლად, გარდა იმ შემთხვევებისა, როცა გადასახადებისთვის განკუთვნილ ფორმას ვავსებდი. მე უბრალოდ მინდა ვიდარდო იმაზე, რასაც ვაკეთებ და არ მინდა ვიდარდო იმაზე, თუ თქვენ რას ფიქრობთ ჩემზე“. ვიფიქრე, რომ ეს საინტერესო მიდგომაა. ჩვენ ვცხოვრობთ სამყაროში, სადაც ყველაფერს სახელი ჰქვია: თქვენ მწერალი ხართ, მე – მსახიობი. ჩვენ მუდამ ვვითარდებით, ვიცვლებით და ცხოვრებას სხვადასხვა მიმართულებით მივყავართ. დიახ, მე მსახიობი ვარ, მაგრამ ამავდროულად, მსურს უფრო მეტი, უფრო ღრმა და უფრო საინტერესო რამეები ვაკეთო.

თავს ამბიციურ პიროვნებად მიიჩნევთ?
დიახ, მე ამბიციური ვარ. კარმის მჯერა და თუ რამე ჩემია, ესე იგი ჩემია, თუ არადა − არა. არ ვიბრძვი რაღაცების მოსაპოვებლად, მაგრამ როცა იქ ვარ და შესაძლებლობას თვალს ვუსწორებ, მოწოდების სიმაღლეზე გახლავართ − სრულ მზადყოფნაში. დარწმუნებული უნდა ვიყო, რომ გარკვეული სამუშაოს შესრულებისთვის მომზადებული ვარ, რათა მივიდე და 100% დავდო.

რაც უფრო წარმატებული ვხდები, მით უფრო მეტად მსურს ფესვები გავიდგა და ცხოვრებაში მნიშვნელოვან რამეებზე ვფოკუსირდე, რასაც ჩემთვის ოჯახი წარმოადგენს.

გალ გადოთის შარმით ყველა უმალ იხიბლება. კრისტენ ვიგი, გალის კოლეგა ფილმში „ქალი-საოცრება 1984“ იხსენებს: „როცა ის ოთახში შემოდის, ფიქრობ, „ეს ადამიანი რეალურია?“ ის ძალიან კეთილი, ლოიალური და კარგი მეგობარია. ხმოვანი და ტექსტური მესიჯები, რომლებსაც მიგზავნის, კარგ გუნებაზე მაყენებს. ისინი დღეს მინათებენ“.
პეტი ჯენკინსი, სურათის „ქალი-საოცრება“ რეჟისორი კი ამბობს, რომ ვინც კი გალს გაიცნობს, ყველა შეყვარებული ხდება მასზე: „მისით მოხიბლულობის განცდა იზრდება, როცა უახლოვდები და უკეთ ეცნობი. სრულიად გავიწყდება ფაქტი, რომ ის კინოვარსკვლავია“.

როგორ შეხვდით თქვენს მეუღლეს?
ისრაელის უდაბნოში, იოგას წვეულებაზე. ჩვენ საერთო სამეგობრო გვყავდა, მაგრამ ერთმანეთს არ ვიცნობდით. რაღაც მოხდა იმ მომენტში, როცა პირველად საუბარი წამოვიწყეთ. შინ მისულმა ვკითხე: „პაემანის დასაგეგმად დარეკვა ძალიან ადრე ხომ არაა?“ მეორე შეხვედრის შემდეგ მითხრა: „ვაპირებ შენზე დავქორწინდე. დავიცდი ორ წელს, მაგრამ ჩვენ აუცილებლად დავქორწინდებით“.

არონ ვარსანო (გალ გადოთის მეუღლე): „როცა ერთმანეთს პირველად შევხვდით, ორივე ცხოვრების იმ ეტაპზე ვიყავით, როდესაც ვფიქრობდით, რა იყო სიყვარული და რა – ურთიერთობა. საუბარი საღამოს 10 საათზე დავიწყეთ, მზის ამოსვლისას ერთმანეთს ვაკოცეთ და თელ-ავივში ხელჩაკიდებულები დავბრუნდით. ჩვენ უბრალოდ ერთმანეთმა მიგვიზიდა, ეს მშვენიერი იყო“.

„ქალმა-საოცრებამ“ საზოგადოებაზე უდიდესი ეფექტი მოახდინა. ველით ახალ ნაწილსაც. როგორი იყო სუპერგმირი ქალისა და ქალი რეჟისორის თანამშრომლობა?
ამ გამოცდილებამ ჩემი ცხოვრება შეცვალა. ის იმ დროს გამოვიდა, როცა ადამიანებს ამის სურვილი ჰქონდათ. და მან მართლაც დიდი გავლენა იქონია. მე და პეტი იღბლიანები ვართ, რომ ფილმები ისეთი გამოვიდა, როგორიც გვინდოდა და იმ პერიოდში, როცა ამის ზუსტი დრო იყო. ეს ჩვენს დნმ-შია − ბევრს არ ვფიქრობთ, რომ რამეს მოვერგოთ, ეს თავისთავად გამოგვდის. ვიყავით ორი ქალი, რომელიც რაღაცას განიცდიდა და ეს პირადი თანამოაზრეობა ფილმის „დნმ“-ად ვაქციეთ.

პეტი ჯენკინსი: „მომწონს დიდბიუჯეტიანი და მაღალშემოსავლიანი სათავგადასავლო ფილმები, სადაც იუმორი, დრამა და რომანტიკა იყრის თავს, გამოკვეთილი ნარატივით. ჩემი მიზანი იყო რაღაც დიდი, მაგრამ დეტალიზებული შემექმნა და ასევე, ვფიქრობ, „ქალი საოცრება“ სამყაროს მნიშვნელოვანი ნაწილია. ის არის ღმერთი, რომელსაც კაცობრიობის წინსვლის სჯერა. ეს პერსონაჟი უბრალოდ არ ეწინააღმდეგება ცუდ ბიჭებს, მის ქმედებებს აქვს რეზონანსი იმ თანამედროვეობასთან, რომელშიც ვცხოვრობთ“.

ბევრ პატარა გოგონას მოსწონს „ქალი საოცრების“ იმიჯის მორგება, ხშირად გხვდებიან კიდეც, გეკონტაქტებიან და ა.შ. თითქოს რეალურ ცხოვრებაშიც თქვენს პერსონაჟად იქეცით. ეს ფაქტი დამღლელია?
მეგობრებიც ზუსტად ამას მეკითხებიან. დიახ, ჩემი პერსონაჟი უფრო ცნობილია, ვიდრე მე. მაგრამ, ის ამ გოგონებისთვის ბევრს ნიშნავს. ამიტომაც, არ ვარ გულგრილი მათ მიმართ და მინდა მოვუსმინო და გავიგო, თუ რისი თქმა სურთ. ხშირად ეს არის ეფექტი, რომელიც გმირმა მათ ცხოვრებაზე მოახდინა, მან უბიძგა შეცვლილიყვნენ, გაეკეთებინათ ისეთი რამ, რასაც არასდროს აკეთებდნენ. ყოფილიყვნენ თამამები, მამაცები!

დღეს ახალ რეალობაში ვცხოვრობთ. პრაქტიკულად ყველა შინაა. „ნეტფლიქსმა“ შეაჩერა თქვენი, რაიან რეინოლდსისა და დუეინ ჯონსონის ახალი ფილმის, Red Notice-ის ჩვენება. მშობლები ვეღარ გსტუმრობენ ისრაელიდან... როგორია თქვენი მენტალური მდგომარეობა?
რა თქმა უნდა, ოჯახი მენატრება, მაგრამ ახლა მთავარი პრიორიტეტი ყველასთვის შინ დარჩენა უნდა იყოს, რათა არ დავინფიცირდეთ და სხვებს არ გადავდოთ. დიდი სევდისა და დიდი მონატრების მიუხედავად, რასაც ახლა შინაგანად ვგრძნობ, მაინც ესაა ერთადერთი რამ, რაც ამ რთულ პერიოდში უნდა გავაკეთოთ.

ბავშვებს აუხსენით ეს ყველაფერი? რას ფიქრობენ ამ სიტუაციაზე?
ჩემს სამი წლის შვილს არ ესმის, რა ხდება. ჰგონია, რომ არდადეგები აქვს ბაღიდან. უფროსი − ალმა, უფრო საქმის კურსშია. მაგრამ ინფორმაციის მიღების კუთხით, გარკვეულ ასაკობრივ შეზღუდვებს ვუწესებთ. ვცდილობთ არ ვუყუროთ ახალ ამბებს, როცა გარშემო არიან. ახლა ასეთი სიტუაციაა, უნდა დავტკბეთ იმ დროით, რაც გვაქვს. გოგონები არ სევდიანობენ, ისინი თავს უსაფრთხოდ გრძნობენ.