ნოსტალგია ხშირად ჩნდება ჩვენს გულებში, ეს გრძნობა კი ხშირად განსაკუთრებით 90-იან წლებში დაბადებულ ადამიანებს უჩნდებათ, როცა წარსულს იგონებენ. უამრავი რამ იყო, რამაც მათი ბავშვობა განსაკუთრებულ თავგადასავლად აქცია. სიდი-ფლეერი, რომელიც არცერთ ჯიბეში ეტეოდა თუ ლეგენდარული ,,ტამაგოჩი“ ... გავაცოცხლოთ სახალისო წარსული.

ცხოვრება ინტერნეტის გარეშე

90-იანელი ბავშვების და დღევანდელი თინეიჯერების გასართობი

ვის ახსოვს სიმღერის ტექსტების ასე ამოკითხვა?

ახლანდელ თაობას წარმოდგენა არ აქვს, რას ნიშნავდა, გადაგეღო ათასობით ფოტო, დაგეცადა კვირები იმისთვის, რომ გაგემჟღავნებინა და გაგეგო - არცერთი მათგანი არ ვარგა.

ცხოვრება სმარტფონებამდე

როგორ აცმევენ ახლა გოგონებს და როგორ აცმევდნენ მაშინ.

მაშინდელი  Google

ახლანდელი თაობა ამას ვერასდროს გაიგებს.

არც ეს ,,ტკივილი" ეცოდინებათ.

ფილმის ყურება სკოლაში

მესიჯობა 90-იანებში.

რაც უფრო იზრდები, გიკვირს, როგორ შეძლო კევინ მაკალისტერის მამას, ჰქონოდა ასეთი სახლი და წასულიყო დასასვენებლად პარიზში 9 ადამიანთან ერთად.

90-იანელების რთული არჩევანი

ფერადი ფანქრები, რომლის არცერთი ნაწილი არ უნდა დაგეკარგა.

დაბლოკვა 90-იანებში

90-იანების ბავშვების საათი და დღევანდელი ახალგაზრდების საათი

ქაღალდმიკრული საღეჭი რეზინი დაგიღეჭავთ?

სტიკერების კოლექცია ბლოკნოტებისთვის

90-იანების სტილი უამინდობაში

როცა ის იხლართებოდა.

საღეჭი რეზინები ისტორიებით.

2-კაციანი თამაშები.

როგორ გამოიყურებოდა, რა გვეგონა.

ნამდვილი შიში, როცა ღამით პოსტერი კედლიდან ვარდებოდა.

ნამდვილი ,,ვაჭრობა".

და რა იყო ლეგოზე ფეხის დაბიჯებაზე უარესი? ეს !

თმებში ჩახლართვის ტკივილი გოგონებისთვის.

ზეპირად ვიცით ,,მაკარენა".

ყველას გვქონდა ასეთი ფანქარი.

გქონდათ ასეთი წინდები?

მობილური ტელეფონი მაშინ.

როცა პულტი თავად ხარ.

როცა შენი გონება იაზრებს, რომ 2 წელიწადში, 90-იანები - ,,30 წლის წინ" იქნება!

კამათი მეგობრებთან, ვინ რომელი პერსონაჟი იყო.

90-იანების ვარცხნილობა: როგორ მეგონა გამოვიყურებოდი VS სინამდვილე.

GTA-კოდები

ახლანდელმა თაობამ არ იცის, რა ძალა სჭირდებოდა მანქანაში ფანჯრის ჩამოწევას.

წესი ნომერი 1: ეს ჩემი სახლია და პირველი მოთამაშე მე ვარ!

ახლა არ იციან, როგორ გვძულდა ის.

როცა გინდოდა ბიჭისთვის დაგერეკა და გეშინოდა, ტელეფონი მშობლებს არ აეღოთ.

როცა მათი ჩამოვარდნა გაღვიძებდა.

თუ ,,მწვანე მარიოს" თამაში გიწევდა, ესეიგი შენ ვიღაცის პატარა და ან ძმა იყავი.

როცა მყუდროება გინდოდა, მაგრამ ტელეფონის ,,შნური" მოკლე იყო და არ გასწვდებოდა.

ამას არავინ ყიდულობდა, უბრალოდ სადღაც პოულობდა.

ფეხსაცმელები სკოლისთვის